مهم‌ترین اخبار حوزه سلول‌های خورشیدی پروسکایت در سال 1398

 

در این گزارش سعی داریم برخی از مهم‌ترین اخبار و اتفاقات سال 1398 در حوزه سلول‌های خورشیدی پروسکایت را مورد بررسی قرار دهیم. به عنوان بخش اول گزارش به سلول‌های خورشیدی تاندم و حضور پروسکایت‌ها در این سلول‌ها خواهیم پرداخت. با رواج سلول‌های خورشیدی تاندم، و بازهی چشمگیرشان، سلول‌های خورشیدی تاندم مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته‌اند. در این راستا، محققان مرکز هلم‌هولتز[1] برلین (HZB) با ساخت تاندمی از سلول‌های خورشیدی پروسکایت و مس - ایندیوم گالیم-سلنید[2] موفقت به دست یافتن به بازدهی 21.6 درصدی شدند. بر اساس گزارش محققان HZB، فرآیند ساخت این سلول‌ها در عین مقیاس‌پذیری، ساده و پایدار می‌باشد. روتگر شلاتمان، مدیر مؤسسه PVcomB  در مرکز HZB، از «گامی عظیم در جهت تولید تجاری» سخن گفت. به گفته محققان، سلول تاندم HZB به لحاظ نظری می‌تواند به بازدهی بیش از 30٪ برسد. تیم HZB در ابتدا یک لایه میانی بسیار نازک به لایه CIGS اضافه کرده و سپس لایه پروسکایت را به روش پوشش‌دهی دورانی[3] بر روی آن ایجاد کرده است [1].

اما یکی دیگر از اخبار مهم سلول‌های خورشیدی تاندم، کاهش تلفات بازتاب در سلول‌های خورشیدی تاندم پروسکایت/ سیلیکون و دست یافتن به بازدهی 25.2% در این سلول‌هاست. در این پژوهش، که با همکاری محققان HZB، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه فنی برلین و آکسفورد پی‌وی انجام شده است، محققان نشان دادند که با استفاده از یک لایه میانی نوری شامل نانوکریستال اکسید سیلیکون، می‌توان تلفات بازتاب مادون قرمز در سلول‌های تاندم ساخته شده بر روی یک بستر سیلیکون مسطح (مانند سلول‌های تاندم پروسکایت/ سیلیکون) را کاهش داد. براین اساس، این تیم موفق به دستیابی به بازدهی چشمگیر 25.2 درصد در سلول‌های تاندم پروسکایت/ سیلیکون شد.

سلول های خورشیدی تاندم پروسکایت/ سیلیکون به دلیل توانایی افزایش بازدهی سلول فراتر از بیشینه بازدهی سلول‌های سیلیکون کریستالی (Si) مورد توجه خاصی قرار گرفته‌اند. با این حال، ضریب شکست نوری نسبتا بزرگ سیلیکون، در مقایسه با ضریب شکست اکسیدهای رسانای شفاف و لایه‌های جاذب پروسکایت، غالباً منجر به تلفات بازتاب قابل توجهی در محل اتصال داخلی بین سلول‌ها در دستگاه های یکپارچه (دو ترمینال) می‌شود. بنابراین، کنترل نور برای بهبود جذب نوری در سلول زیرین سیلیکونی بسیار مهم است. در این پژوهش، از یک لایه نوری متشکل از اکسید سیلیکون نانوکریستالی استفاده شده است که بر اساس نتایج، لایه‌های ضخیم 110 نانومتری با ضریب شکست 6/2 (در 800 نانومتر) منجر به افزایش 1.4 میلی‌آمپر بر سانتی‌مترمربع جریان در سلول سیلیکون زیرین می‌شوند. این سلول تاندم پروسکایت/ سیلیکون به مساحت 1 سانتی‌مترمربع تحت تابش AM1.5G، جریان کلی 38.7 میلی‌آمپر بر سانتی‌مترمربع و بازدهی تبدیل توان 25.2 درصدی دارد [2].

اما بعد از پرداختن به سلول‌های خورشیدی تاندم، در ادامه به بررسی دو ماده جدید خواهیم پرداخت که به تازگی وارد دنیای سلول‌های خورشیدی و پروسکایت‌ها شده‌اند. نقاط کوانتومی (QD) نانو‌کریستال‌های نیمه‌هادی هستند که با ابعاد بسیار کوچک هستند. در فناوری‌های صفحه‌های نمایش، متداول‌ترین انواع نقاط کوانتومی مورد استفاده از یک هسته کالکوژناید فلزی تشکیل شده‌اند. این نقاط کوانتومی دارای فرمول شیمیایی XY هستند – که در آن X یک فلز و Y یکی از عناصر گوگرد، تلوریم یا سلنیوم است (به عنوان مثال CdTe ، CdSe ، ZnS) - که با یک غشا نیمه‌هادی دوم (به عنوان مثال CdSe / CdS) محصور شده‌اند. ابعاد ریز آن‌ها به این معنی است که حامل‌های بار در فاصله کمی از یکدیگر قرار دارند، که باعث خواص نوری و الکترونیکی ویژه‌ی نقاط کوانتومی و تفاوت آن‌ها با کریستال‌های نیمه‌هادی بزرگ می‌شوند.

اما در سال‌های اخیر شاهد ظهور نوع جدیدی از نقطه کوانتومی هستیم که نه تنها دارای مشخصات بسیار مطلوب از قبیل بازدهی بالای انتشار و انتشار با طیف خالص هستند، تولید آن‌ها در مقایسه با نمونه‌های پیشین ساده‌تر است. این نقا کوانتومی از پروسکایت ساخته شده‌اند. پرووسکیت ها به دلیل کاربرد در سلول‌های خورشیدی، در حال حاضر از محبوبیت بالایی برخوردار هستند. بلورهای پروسکایت که ابعاد چند نانومتری (عموماً در حدود 4-15 نانومتر برای کاربردهای نور مرئی) دارند، عملکردی مشابه نقاط کوانتومی کالکوژناید فلزی خواهند داشت. رایج‌‍ترین نوع نقاط کوانتومی پروسکایت سرب‌هالیدها هستند. این نقاط کوانتومی، فرمول شیمیایی APbX3 دارند که در آن: A می‌تواند یکی از اجزای آلی باشد (به عنوان مثال متیل آمونیوم (MA) یا فرمامیدینیوم FA)) یا یک اتم معدنی ، که معمولاً سزیم (Cs) است، و X یک هالوژن (کلر (Cl) ، برم (Br) یا ید I))) است. لازم به ذکر است که انتخاب نوع هالید در نقاط کوانتومی پروسکایت، بر طول موج انتشار تاثیر می‌گذارد، یعنی نقاط کوانتومی APbCl3 انتشار آبی، نقاط کوانتومی APbBr3 انتشار سبز و نقاط کوانتومی APbI3 انتشار قرمز رنگ دارند.

طول موج انتشار در نقاط کوانتومی پروسکایت از طریق اندازه نقطه یا از طریق ایجاد نقاط مخلوط هالید به طوری که 2 هالوژن مختلف در یک نقطه حضور دارند، به خوبی قابل تنظیم  است. برای ایجاد نقاط کوانتومی پروسکایت از یک فرآیند مبتنی بر محلول استفاده می‌شود. این فرآیند شامل مخلوط کردن مواد اولیه پروسکایت با مولکول‌های آلی طولانی (لیگاندها) است. این لیگاندها مانع از چسبیدن نقاط به هم می‌شوند و سطح آن‌‌ها را غیرفعال می‌کنند. این نقاط کوانتومی پروسکایت در صنعت فتوولتاییک هم مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته‌اند و سلول‌های خورشیدی ساخته شده با این نانوکریستال‌ها به بازدهی کوانتومی خارجی بیش از 13.1% رسیده‌اند [3].

از دیگر مواد تازه وارد در دنیای سلول‌های خورشیدی پروسکایت، می‌توان به گرافیدین[4] اشاره کرد. گرافیدین یکی از دگرشکل‌های دوبعدی کربن است که در سال کشف شده است و به دلیل ویژگی‌های ساختاری مانند نوع پیوند کربن و تخلخل‌های منظم آن مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته است. در این راستا، محققان آکادمی علوم چین موفق شدند با افزودن مقدار معینی گرافیدین، به عنوان یک ماده میزبان در سلول‌های خورشیدی پروسکایت بازدهی دستگاه را تا 21.01 درصد افزایش داده و از طرفی مزایایی مانند کریستال‌های با کیفیت بسیار بالا، دامنه‌های بزرگ و تعداد کم مرزدانه‌ها دارند. محققان همچنین نشان دادند که هیسترزیس ولتاژ-جریان در این سلول‌ها قابل چشم‌پوشی است و از طرفی پایداری آن نیز بهبود یافته است. استفاده از گرافیدین به عنوان ماده فعال میزبان، فرآیند تبلور، مورفولوژی فیلم و برخی از خصوصیات نوری لایه فعال پروسکایت را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهد [4].

در این بخش می‌خواهیم به یکی از روش‌های جدید و نوآورانه این حوزه بپردازیم، که در آن، دانشمندان دانشگاه گرونینگن[5]، به سرپرستی ماریا آنتونیا لوی استاد فتوفیزیک و اپتوالکترونیک، روشی برای استفاده از پروسکایت فرامامیدینیوم سرب یدید به کمک یک تیغه و فرو بردن در یک محلول، ابداع کردند که مشکل دریافت ساختار صحیح کریستال پایدار را حل می‌کند. به گفنه لویی، فرامامیدینیوم سرب یدید مشخصات بسیار خوبی دارد، اما یون فرامامیدینیوم A باعث ناپایداری ساختار آن می‌شود. فیلم‌های سه‌بعدی که از این ماده ساخته شده‌اند، بیشتر ترکیبی از یک فاز نوری فعال و یک فاز نوری غیرفعال هستند که فاز نوری غیرفعال برای کاربرد نهایی مضر است. بنابراین ما به دنبال راهکاری برای حل این مشکل با روشی مقیاس‌پذیر و قابل استفاده برای تولید صنعتی بودیم. از این گذشته، سلول‌های خورشیدی باید در پنل‌های بزرگ تولید شوند و یافتن روشی مناسب و ارزان برای این کار بسیار مهم است. این پژوهش با پروسکایت متفاوتی آغاز شد، که در آن یک مولکول بزرگتر 2-فنیل‌اتیل‌آمونیوم جایگزین فرمامیدینیوم شده بود و یک پروسکایت دوبعدی تشکیل شد. این ماده به با استفاده از روش دکتر بلید که به طور گسترده در فرآیندهای صنعتی مانند چاپ استفاده می‌شود، به صورت یک لایه‌نازک لایه‌نشانی شد. اساسا در این روش، مواد با استفاده از یک تیغه بر روی بستر پخش می‌شوند. این تیغه می‌تواند فیلمی با ضخامت حدودی 500 نانومتر از ماده پر.سکایت دوبعدی روی سطح ایجاد کند. اما نکته مهم این است که این فیلم‌ها با دامنه‌های کریستالی بزرگ تا 15 میکرومتر بسیار صاف هستند. در این روش، فیلم‌های دوبعدی صاف مبتنی بر 2-فنیل‌اتیل‌آمونیوم سرب یدید به عنوان یک الگوی برای تولید فیلم‌های سه‌بعدی سرب یدید فرمامیدینیوم استفاده شد. بدین منظور، لایه‌نازک‌های دوبعدی در محلول حاوی فرمامیدینیوم یدید فرو برده شدند، که منجر به رشد یک لایه‌نازک‌ سه‌بعدی از طریق تبادل کاتیون شد، به طوری که فرمامیدینیم جایگزین 2 فنیل‌اتیل‌آمونیوم شد. این لایه‌نازک‌ها نسبت به لایه‌نازک‌های سه‌بعدی سرب یدید فرمامیدینیوم مرجع، فتولومینسانس و پایداری بالاتری دارند. این یعنی اکنون با استفاده از روشی مقیاس‌پذیر و صنعتی، می‌توان لایه‌نازک‌هایی با کیفیت بالا برای سلول‌های خورشیدی پروسکایت تولید کرد [5].

بعد از پرداختن به روش‌ها و مواد جدید مورد استفاده در حوزه پروسکایت‌‌ها، نوبت تحقیقاتی می‌رسد که در مورد مشخصه‌یابی این سلول‌ها به منظور بهبود خواص و عملکرد آن‌‌ها انجام شده است. محققان OIST ژاپن با همکاری دانشگاه پیتسبورگ در ایالات متحده، نواقص ساختاری را که باعث حرکت یون‌ها و ناپایداری مواد پروسکایت می‌شوند مشخصه‌یابی کرده‌اند. یافته‌های این محققان می‌تواند به بهینه‌سازی سلول‌های خورشیدی پرووسکایت کمک کند. کالین استکر ، دانتشجوی دکتری OIST گفت: «مدت طولانی است که دانشمندان می‌دانند نواقص ساختاری وجود دارد، اما ماهیت شیمیایی دقیق آن‌ها را مطالعه نکرده‌اند. مطالعه ما مشخصه‌های اساسی مواد پروسکایت را مورد مطالعه قرار می‌دهد و به سازندگان بذای بهبود عملکرد دستگاه‌هایشان کمک می‌کند.» محققان برای درک مشخصه‌های الکترونیکی و دینامیکی نواقص در پروسکایت‌ها از روشی به نام میکروسکوپ تونل‌زنی روبشی[6] برای گرفتن تصاویر با وضوح بالا از حرکات هر یون در سطوح پروسکایت استفاده کردند. پس از تجزیه و تحلیل این تصاویر، استکر و همکارانش گروه‌هایی از فضاهای خالی را در سراسر سطحی که اتم ها وجود نداشتند، مشاهده کردند. علاوه بر این، آن‌ها دیدند که جفت یون‌های برمید روی سطوح پروسکایت در حال تغییر مکان و جهت هستند. همکاران محققان OIST در دانشگاه پیتسبورگ با انجام محاسبات نظری و مدل‌سازی مسیری که این یون‌ها در پیش گرفتند، این مشاهدات تجربی را تایید کردند. دانشمندان OIST نتیجه گرفتند که جای خالی سطحی احتمالا باعث می‌شود که این یون‌ها در میان مواد پروسکایت حرکت کنند. درک این مکانیزم حرکت یونی می‌تواند بعدا به دانشمندان و مهندسان کمک کند تا پیامدهای ساختاری و عملکردی این نواقص را کاهش دهند.  محققان در نهایت اشاره کردند که، اگرچه پروسکایت‌ها جایگزینی برای سیلیکون پرکاربرد هستند، اما این فناوری قبل از تجاری شدن باید بهینه شود. استکر گفت: « سطوح پروسکایت بسیار پویاتر از آن‌چه پیشبینی می‌کردیم هستند. اکنون، با این یافته‌های جدید، امیدواریم که مهندسان بهتر بتوانند تاثیر نواقص و حرکت آن‌ها را به منظور بهسازی دستگاه‌ها در نظر بگیرند.» [6].

در بخش پایانی گزارش هم به اخبار اقتصادی و سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه سلول‌های خورشیدی پروسکایت در سال 2019 خواهیم پرداخت. یکی از این اتفاقات حائز اهمیت، اختصاص بودجه 130 میلیون دلاری دپارتمان انرژی ایالات متحده برای پروژه‌های تحقیقاتی خورشیدی است. این برنامه بودجه شامل پنج حوزه تحقیقاتی می‌شود که عبارتند از: فتوولتاییک (PV) ، انرژی خورشیدی-حرارتی متمرکز (CSP) ، کاهش هزینه‌های نرم، نوآوری در ساخت و ادغام سیستم‌های خورشیدی. این پروژه‌ها با هدف ایجاد انرژی خورشیدی ارزان‌تر، قابل اعتمادتر و ایمن‌تر، و برای تقویت صنعت انرژی خورشیدی داخلی، و افزایش مقاومت فتوولتاییک‌ها در برابر حملات سایبری انجام می‌شوند. بخش اول برنامه تامین بودجه به تحقیق و توسعه فتوولتاییک اختصاص دارد و برای حدود 12 الی 18 پروژه، بودجه 26 میلیون دلاری در نظر گرفته شده است. این بخش شامل چندین همکاری تحقیقاتی کاربردی برای مقابله با چالش‌های کلیدی در فناوری‌های موجود و سرمایه‌گذاری بر روی مواد جدید به منظور کاهش هزینه برق فتوولتاییک خواهد بود. در این بخش شامل سامانه‌هایی می‌شود که می‌توانند مقدار انرژی تولید شده توسط یک فتوولتاییک در طول عمر آن را افزایش دهند و هزینه‌های تولید و استقرار سامانه‌های خورشیدی را کاهش دهند. علاوه بر این، چندین پروژه با ریسک بالا و در مراحل اولیه هم در این زمینه حمایت خواهند شد [7].

همچنین از رویداد‌های اقتصادی دیگر می‌توان به افزایش سرمایه 4.6 میلیون دلاری سویفت سولار [7]اشاره کرد. سویفت سولار، یک استارت‌آپ در حوزه طراحی و ساخت پنل‌های خورشیدی پروسکایت است که اعلام کرد که سرمایه خود را به مقدار 4.6 میلیون دلار که بخشی از یک دوره سرمایه‌گذاری 6.6 میلیون دلاری است، افزایش داده است. مجموعه سویفت سولار در کلرادو واقع شده است و اعضای آن، متخصصان برجسته خورشیدی از دانشگاه‌های استنفورد، MIT، کمبریج (انگلستان)، آکسفورد (انگلستان) و واشنگتن، با تخصص در فناوری فتوولتاییک پرووسکایت در مقیاس بالا هستند. فناوری‌های اصلی سویفت شامل طراحی سلول‌های خورشیدی جدید تا روش‌های ساخت تخصصی می‌‌شوند، که در تحقیقات اولیه آن‌ها در آزمایشگاه‌های استنفورد و MIT انجام شده است [8].

در سال گذشته آکسفورد پی‌وی هم یک افزایش بودجه 31 میلیون پوندی داشته است که در ادامه به خلاصه‌ای از آن خواهیم پرداخت. آکسفورد پی‌وی اخیرا اعلام کرد با جذب سرمایه‌گذارهای جدید جدید و ادامه حمایت سهامداران موجود. این شرکت 31 میلیون پوند - حدود 41 میلیون دلار افزایش سرمایه داشته است. این افزایش سرمایه شامل یک سرمایه‌گذاری جدید از گلدویند، ارائه‌دهنده پیشرو راه‌حل‌های انرژی تجدید‌پذیر یکپارچه در چین، و همچنین سرمایه‌گذاری سهامداران موجود از جمله Equinor و Legal & General Capital است. این بودجه امکان تجاری‌سازی سلول‌های خورشیدی مبتنی بر پروسکایت را برای آکسفورد پی‌وی فراهم می‌کند. در 12 ماه گذشته، سلول خورشیدی پروسکایت روی سیلیکون آکسفورد پی‌وی یک رکورد جهانی معتبر را رقم زد. این فناوری، آزمون‌های کلیدی قابلیت اطمینان را مطابق با پروتکل IEC 61215 را با موفقیت گذرانده است و خط پایلوت این شرکت به طور معمول سلول‌های خورشیدی تاندم را برای اعتبارسنجی تولید می‌کند. اوردانگ [8]مدیر ارشد اجرایی در آکسفورد پی‌وی اظهار داشت، سرمایه گذاری گلدویند در آکسفورد پی‌وی و حمایت مستمر سهامداران فعلی ما، نشان‌دهنده اعتماد به فناوری ما و آمادگی آن برای تجاری‌سازی است. ما خرسندیم که سرمایه‌گذاران ما بر توانایی فناوری سلول خورشیدی پروسکایت به عنوان جایگزین سلول‌های فتوولتاییک مبتنی بر سیلیکون و نقش سلول‌های ما در نگرش جهانی به آینده‌ای با انرژی پاک باور دارند.» [9].

اما بعد از افزایش سرمایه‌ها نوبت به توافق‌نامه‌های همکاری می‌رسد. در این راستا، آکسفورد پی‌وی و میربرگر وارد یک همکاری استراتژیک شده و برای تسریع در توسعه فناوری تولید انبوه سلول‌های خورشیدی تاندم پروسکایت بر روی سیلیکون با پیوند ناهمگن (HJT)، توافق‌نامه همکاری انحصاری امضا کرده‌اند. آکسفورد پی‌وی و میربرگر برای ادغام فناوری‌های HJT و SmartWire Connection میربرگر، با فناوری سلول خورشیدی پروسکایت آکسفورد پی‌وی توافق کردند. میربرگر قرار است یک خط 200 مگاواتی HJT را برای خط تولید پایلوت سلول‌های تاندم که قرار است تا پایان سال 2020 در مجموعه آکسفورد پی‌وی در براندبورگ راه‌اندازی شود، به آکسفورد پی‌وی بفروشد. هدف اولیه برای بازدهی سلول‌های خورشیدی تاندم در این خط تولید پایلوت 200 مگاواتی، 27 درصد خواهد بود. خصوصیات سلول‌های HJT میربرگر، آن‌ها را به سلول‌های زیرین مناسب برای سلول‌های تاندم با لایه بالایی پروسکایت آکسفورد پی‌وی، تبدیل کرده است. میربرگر همچنین تجهیزاتی را برای صنعتی‌سازی و تولید انبوه لایه‌های پروسکایت مربوطه که بر روی سلول‌های HJT قرار گرفته‌اند، ایجاد می‌کند. طرفین همکاری می‌گویند که این همکاری باعث تسری فرآیند تجاری‌سازی سلول‌ها می‌شود و منافع آکسفورد پی‌وی و میربرگر را به عنوان پیشروان فناوری پروسکایت و HJT در صنعت خورشیدی جهانی افزایش می‌دهد. سلول‌های خورشیدی تاندم پروسکایت آکسفورد پی‌وی از سلول‌های زیرین سیلیکون کریستالی تشکیل شده‌اند و با بازدهی 28٪  رکورد بالاترین بازدهی جهانی در سال 2018 را دارند. این سلول‌های تاندم از قسمت آبی طیف خورشید که انرژی بیشتری دارد استفاده می‌کنند، و از دیدگاه نظری می‌توانند بازدهی 43% هم داشته باشند، که در مقایسه با بازدهی 29٪ سلول‌های خورشیدی تک‌اتصالی مبتنی بر سیلیکون بسیار قابل توجه است [10].

در پایان می‌توان نتیجه گرفت که سلول‌های خورشیدی پروسکایت در سال 2019 هم از دیدگاه علمی و هم از دیدگاه اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین با شکل‌گیری همکاری‌ها و سرمایه‌گذاری‌های کلان در این حوزه، انتظار می‌رود فرآیند تجاری‌سازی این سلول‌ها در آینده‌ای بسیار نزدیک اتفاق بیفتند. از طرفی محققان و دانشمندان زیادی در حال فعالیت در این حوزه به منظور بهبود عملکرد این سلول‌ها و همچنین از بین بردن نواقص و کاستی‌های این سلول‌ها هستند، و همان‌طور که در گزارش مشاهده شد بسیاری از نواقط این سلول‌ها را برطرف کرده‌اند.

 

منابع

[1]          “Helmholtz Center achieves 21.6% for perovskite CIGS tandem solar cell – pv magazine International.” [Online]. Available: https://www.pv-magazine.com/2019/02/04/helmholtz-center-achieves-21-6-for-perovskite-cigs-tandem-solar-cell/. [Accessed: 11-Mar-2020].

[2]          L. Mazzarella et al., “Infrared Light Management Using a Nanocrystalline Silicon Oxide Interlayer in Monolithic Perovskite/Silicon Heterojunction Tandem Solar Cells with Efficiency above 25%,” Adv. Energy Mater., vol. 9, no. 14, p. 1803241, Apr. 2019, doi: 10.1002/aenm.201803241.

[3]          E. M. Sanehira et al., “Enhanced mobility CsPbI<sub>3</sub> quantum dot arrays for record-efficiency, high-voltage photovoltaic cells,” Sci. Adv., vol. 3, no. 10, p. eaao4204, Oct. 2017, doi: 10.1126/sciadv.aao4204.

[4]          J. Li et al., “Graphdiyne as a Host Active Material for Perovskite Solar Cell Application,” Nano Lett., vol. 18, no. 11, pp. 6941–6947, Nov. 2018, doi: 10.1021/acs.nanolett.8b02863.

[5]          S. Adjokatse, H. H. Fang, H. Duim, and M. A. Loi, “Scalable fabrication of high-quality crystalline and stable FAPbI3 thin films by combining doctor-blade coating and the cation exchange reaction,” Nanoscale, vol. 11, no. 13, pp. 5989–5997, Mar. 2019, doi: 10.1039/c8nr10267h.

[6]          C. Stecker et al., “Surface defect dynamics in organic-inorganic hybrid perovskites: From mechanism to interfacial properties,” ACS Nano, vol. 13, no. 10, pp. 12127–12136, Oct. 2019, doi: 10.1021/acsnano.9b06585.

[7]          “Department of Energy Announces $130 Million for Early-Stage Solar Research Project | Department of Energy.” [Online]. Available: https://www.energy.gov/articles/department-energy-announces-130-million-early-stage-solar-research-project. [Accessed: 11-Mar-2020].

[8]          “Perovskite solar panel startup raises $4.6m.” [Online]. Available: https://www.eenewspower.com/news/perovskite-solar-panel-startup-raises-46m. [Accessed: 11-Mar-2020].

[9]          “Oxford PV raised £31m |Oxford PV.” [Online]. Available: https://www.oxfordpv.com/news/oxford-pv-raises-ps31m-funding. [Accessed: 11-Mar-2020].

[10]        “Meyer Burger and Oxford PV partner to mass-produce perovskite solar cells | Laser Focus World.” [Online]. Available: https://www.laserfocusworld.com/detectors-imaging/article/16566804/meyer-burger-and-oxford-pv-partner-to-massproduce-perovskite-solar-cells. [Accessed: 11-Mar-2020].